علت نامگذاری ورق استیل چیست ؟

مقدمه

یکی از عناصر مهم در تولید ورق استیل ، عنصر کروم می باشد. برای استفاده از کروم لازم است این عنصر از سنگ معدن اولیه استخراج و پس از خالص سازی در تولید ورق استیل مورد استفاده قرار گیرد. روش کاهش آلومینیوم برای تولید کروم فرآیندی است که در آن اکسید کروم (و هر گونه ناخالصی که به طور طبیعی با آن یافت می شود مانند سیلیکون، گوگرد یا کربن) و آلومینیوم به یک ظرف فولادی که با یک چسب آلی، آلومینا یا اکسید منیزیم پوشانده شده است، اضافه می شود و گرما داده می شود. این مخلوط با پراکسید باریم مشتعل می گردد تا یک واکنش گرمازا ایجاد شود، به این معنی که وقتی کروم و سرباره حاصل از آن تولید می شود، انرژی خالص (گرما) آزاد می شود. امروزه، این فرآیند هنوز هم برای تولید کروم خالص و اکسید آلومینیوم برای کاربردهای مختلف پس از پردازش استفاده می شود. غلظت‌های تشکیل‌دهنده واکنش شیمیایی را می‌توان برای تولید سطوح خلوص مختلف فلزات تغییر داد.

پیشرفت های ورق استیل در دهه 1900

اوایل دهه 1900 چندین اکتشاف مهم در پیشرفت خانواده آلیاژهای پیشرفته نظیر ورق استیل به همراه داشت:

• در سال 1904 لئون گیلت چندین نوع ورق استیل از گرید 400 که در واقع آلیاژ ورق استیل آهن-کروم هستند را کشف کرد و در مورد آلیاژهای آهن-نیکل-کروم گرید 300 نیز تحقیقات گسترده ای را انجام داد. اگرچه او متوجه نشد که فلزات در برابر خوردگی مقاوم هستند.
• بروشور و همکارانش کشف کردند که افزودن کروم به آلیاژ فلز، مقاومت در برابر خوردگی آن را افزایش می دهد و حداقل غلظت کروم را 10.5 درصد تعیین کردند. آنها همچنین روی جزئیات و تحقیق در مورد افزایش مقاومت در برابر خوردگی که با افزودن مولیبدن به وجود می آید، کار کردند.

چرا ما آن را ورق استیل می نامیم

پیشرفت بزرگ بعدی در سال 1913 رخ داد، زمانی که هری برلی به طور رسمی ورق استیل را در تلاش برای ایجاد فولاد مقاوم در برابر فرسایش کشف کرد. اکنون، احتمالاً پاسخ صحیح به این سؤال بی اهمیت در مورد اینکه چه کسی ورق استیل را اختراع کرده است، می توان نام هری بررلی را بیان کرد، اما حقیقت آنقدرها هم ساده نیست. او با افزودن کروم به فولاد رفتارهای آلیاژهای حاصل را آزمایش کرد، اما بقیه داستان او در اسطوره ها گنجانده شده است.
برخی می گویند که هری بررلی آلیاژ فلزی آزمایشی خود را در سطل زباله انداخت تا بعداً آن را بیرون بکشد و متوجه شود که فولاد لکه نگرفته یا زنگ نخورده است. دیگران ادعا می کنند که او مجبور بود نمونه خود را با اسید نیتریک حکاکی کند تا آن را به صورت میکروسکوپی بررسی نماید، اما او متوجه شد که این فلز هنگام قرار گرفتن در معرض نیتریک و سایر اسیدها یا عوامل کاهنده زنگ نمی زند. هری پتانسیل آلیاژ خود را برای استفاده در تیغه‌های چاقو می‌دید، اما کارفرمایانش از او حمایت نمی‌کردند و او نمی‌توانست آلیاژی را برای مقاومت در برابر زنگ‌زدگی یا لکه‌شدن برای مدت طولانی به دست آورد.
بنابراین، دوستش ارنست استوارت طی مراحلی متوجه شد که سخت شدن تیغه های چاقو مقاومت در برابر زنگ زدگی و لکه را بهبود می بخشد. هری بررلی می خواست این ماده را "فولاد ضد خوردگی" بنامد، اما استوارت پیش قدم شد و نام آن را "فولاد زنگ نزن" گذاشت زیرا توانایی آن در مقاومت در برابر لکه پس از قرار گرفتن در معرض محلول سرکه است.

همچنین، در حالی که Brearly ادعا می کند که ورق استیل را کشف کرده است، دیگران آن را قبل از او کشف کرده اند، از جمله:

• در سال 1908، Kupp Iron Works یک آلیاژ کروم نیکل را برای کاربردهای دریایی توسعه داد.
• در سال 1911، الوود هاینز فولادی مقاوم در برابر خوردگی ساخت تا جایگزین تیغ های زنگ زده خود شود.
• از سال 1911 تا 1914، Becket و Dantsizen چند آلیاژ فولاد فریتی ایجاد کردند.

در سال 1912، ماکس موئرمن ادعا کرد که ورق استیل ایجاد کرده است، اما او احتمالا فقط یک روش تولید مناسب برای ورق استیل ( قیمت ورق استیل ) ایجاد کرده بود. او برای این پروسه ثبت اختراع کرد، اما در آن زمان مورد مناقشه قرار گرفت و او تا پس از مرگش به عنوان مخترع ورق استیل شناخته نشد.
تاریخچه غنی ورق استیل و توسعه درجات مختلف مواد مرهون تلاش بسیاری از دانشمندان، محققان، متالورژیست ها و مهندسان است. در طول قرن گذشته به علاوه، انواع ورق استیل، روش‌های تولید و روش‌های بازیافت همگی بهبود یافته‌اند. ما اکنون می توانیم پدیده های طبیعی اکسیداسیون ورق استیل را به طور کامل مهار و انحصار کنیم.

گردآورنده: سید رحیم کیاحسینی